Metal Pusher: The Last Master

Metal Pusher: The Last Master

Πριν από δέκα χρόνια, ο Μουσταφά Ζέκι πέρασε τις μεταπτυχιακές του εξετάσεις ως πιεστήρας μετάλλων. «Από τότε δεν υπάρχει κύριος σε αυτό το όμορφο επάγγελμα», λέει η 52χρονη πλέον. Από την 1η Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους, ανέλαβε το παραδοσιακό κατάστημα κλωστής μετάλλων από τον Wilhelm Seidl, ο οποίος ήταν η τρίτη γενιά που διηύθυνε τη βιεννέζικη εταιρεία που ιδρύθηκε το 1908 και τώρα έχει συνταξιοδοτηθεί. «Είναι μια πολύ ωραία αλλαγή για μένα», λέει ο Zeki. «Είμαι ο χάκερ εδώ για περισσότερα από 20 χρόνια, τώρα είμαι ιδιοκτήτης και διευθύνων σύμβουλος». Ο γαμπρός του τον υποστηρίζει με την καθυστερημένη ψηφιοποίηση της λογιστικής και των επαφών με τους πελάτες και το πρώην αφεντικό του βοηθά σε γραφειοκρατικά ζητήματα. Ο μόνος υπάλληλος που απασχολεί είναι ο Όλιβερ Βάγκνερ, ένας 30χρονος εκπαιδευμένος μεταλλουργός. Το εργαστήριο βρίσκεται στον 4ο όροφο της αυλής του ιστορικού εργαστηρίου, που χτίστηκε στη Βιέννη Mariahilf το 1907 επί αυτοκράτορα Franz Josef. Ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει εδώ. Στα ράφια πίσω από τις αρχαίες, πολλών τόνων μηχανές τόρνευσης, συμπίεσης, διάτρησης, αναδίπλωσης και λείανσης μετάλλων, υπάρχουν αμέτρητα σχήματα από χάλυβα, ξύλο ή πλαστικό πάνω στα οποία τοποθετούνται διάφορα μέταλλα και πιέζονται στο επιθυμητό σχήμα.

Τα περιβλήματα των προβολέων, τα φίλτρα αέρα, οι πολλαπλές εισαγωγής, τα καλύμματα, τα δοχεία υγρών φρένων και ολόκληρα συστήματα εξάτμισης από λαμαρίνα, αλουμίνιο ή ορείχαλκο κατασκευάζονται στο κατάστημα κλωστηρίων του Mustafa Zeki. Οι ιδιώτες συλλέκτες ή μουσεία όπως το Hausberger Vintage Car Museum στο Puchberg am Schneeberg είναι μεταξύ των πελατών του. «Δουλεύουμε από σχέδια ή απλά από σπασμένα μέρη», εξηγεί ο μεταλλικός ωστήρας. Τα αρνητικά καλούπια που φτιάχνει συχνά χρειάζονται μόνο για μερικά μέρη, μετά καταλήγουν σε ένα από τα τέσσερα περιοδικά που γεμίζουν μέχρι το ταβάνι με καλούπια. Ο φάκελος πελατών του Ζέκι περιλαμβάνει και γνωστά ονόματα όπως το εργοστάσιο πορσελάνης Augarten, για το οποίο παράγει, μεταξύ άλλων, ορειχάλκινα σταντ για επιτραπέζια φωτιστικά. Και το άγαλμα του βραβείου Amadeus είναι επίσης φτιαγμένο στο ιστορικό βιεννέζικο μεταλλουργείο. Οι επιχειρήσεις είναι ικανοποιητικές, αν και παράτυπες. Μουσταφά Ζέκι: «Μερικές φορές είναι πολύ λίγο, μερικές φορές πολύ, αλλά η ουσία είναι ότι λειτουργεί καλά».