Benzine in het bloed

Benzine in het bloed

“In tegenstelling tot moderne auto’s hebben oldtimers een persoonlijkheid: ze praten met je”, zegt Andreas Fojtik, die de fascinatie beschrijft van historisch plaatwerk dat door verbrandingsmotoren in beweging wordt gebracht. De 60-jarige meestermonteur en autosportman ziet dat deze persoonlijkheden vaak grillige kanten laten zien, onder meer in zijn alledaagse auto, een Triumph Stag uit de jaren zeventig. “Het is ongetwijfeld een van de tien slechtste auto’s ter wereld, maar het is erg leuk om in te rijden”, glimlacht hij. En vuurt meteen een brede kant af tegen de vermeende technische vooruitgang in de motorconstructie: "Met zijn 3,5 liter achtcilinder heeft de Stag op de snelweg ongeveer 7,5 liter brandstof per 100 kilometer nodig - moderne sportwagens zijn na 50 jaar ontwikkeling niet veel zuiniger." Ook de zelfverklaarde petrolhead staat sceptisch tegenover de trend richting elektrische auto’s. De huidige modellen zijn te zwaar, te kort qua actieradius, te duur en bovendien extreem gevaarlijk. De autowerf staat open voor alle merken en voert ook §57a-inspecties uit, maar zolang Fojtik de leiding heeft, komen er geen elektrische auto's in het bedrijf. Als gezinshoofd richtte hij in 1989 het bedrijf in Wenen op en verhuisde in 2017 naar Bisamberg. Zijn vrouw Irene stond altijd aan zijn zijde, en ook zijn drie zonen Alexander, Filip en Florian waren niet ver van de stam – ze leerden allemaal autotechniek en werken nu in het familiebedrijf.

Andreas Fojtik leidt trots een rondleiding door zijn omvangrijke atelier, waar hij onder meer werkt aan klassiekers, waarvan er wereldwijd nog maar één over is. Daartoe behoren onder meer een Rolls Royce EX-17 uit 1927, een Gräf und Stift SR45 uit 1924 en een 104 jaar oude Ballot 3.0, de eerste Formule 1-winnende auto ter wereld. “Wij hebben de eer deze auto’s voor geld te mogen repareren”, zegt een vrolijke Fojtik, die met zijn perfectionistische werkethiek de hoogste reputatie geniet in kringen van klassieke autospecialisten. “Helaas is het niet altijd zo romantisch als het klinkt”, verzucht de klassiekermeester. De aanschaf van reserveonderdelen wordt steeds moeilijker en veel onderdelen die niet meer te vinden zijn, moeten met de hand opnieuw worden gemaakt met behulp van een draai- en freesmachine. Ondanks zijn afwijzing van elektromobiliteit heeft Andreas Fojtik geen slecht geweten als het gaat om klimaatbescherming en duurzaamheid, integendeel. “We zijn zeker het meest duurzame bedrijf binnen een straal van 50 kilometer”, zegt hij, “omdat we de wegwerpmentaliteit weigeren en dingen repareren die al bestaan.”