Test Suzuki V-Strom 1000 - De Supermoto onder de reisstoomboten

Test Suzuki V-Strom 1000 - De Supermoto onder de reisstoomboten

◄►

ergonomie

Typisch op een reis-enduro zit je vrij hoog in het zadel van de gele Suzuki V-Strom 1000 - 850 mm, als je het serieus neemt. De kruisboog is iets smaller, waardoor je gemakkelijk je voeten op de grond kunt zetten. Het zadel is comfortabel, de opstap naar het passagiersgedeelte is niet overdreven hoog, maar biedt voldoende tegendruk bij het accelereren. De gele stoelbekleding is onpraktisch omdat deze er binnen een paar minuten vies uitziet en niet zo gemakkelijk schoon te maken is. Een effen zwart zadel zou praktischer zijn. De voetsteunen zitten precies waar ze horen en zijn hoog genoeg gepositioneerd zodat ze, zelfs in de aanvalsmodus, niet meteen de grond raken. Het stuur ligt goed in de hand, maar zou naar mijn smaak wat breder en platter kunnen zijn. De stuurhoek is behoorlijk – snel keren op smalle wegen is eenvoudig. De hoek van de voorruit kan eenvoudig worden aangepast met behulp van een drukmechanisme, zelfs tijdens het rijden, zolang u niet te snel rijdt en de winddruk groter is dan wat u met uw linkerhand kunt uitoefenen. De achteruitkijkspiegels zijn verschrikkelijk lelijk, maar bieden wel een zeer goed zicht naar achteren. Waarschijnlijk hebben de ingenieurs en niet de ontwerpers hier gewonnen. Praktisch: het handwiel voor het traploos verstellen van de schokdemper aan de linkerkant onder het zadel. Hierdoor kan het niveau achterin snel worden aangepast voor bagage- of passagiersgebruik. Kortom: de Suzuki V-Strom 1000 zit actief, discreet naar het voorwiel gericht en comfortabel in het zadel. Met een volle tank kon ik 231,7 kg meten (111 / 120,7 kg). 

Behandeling

Naast de motor is het rijgedrag de vlaggenschipdiscipline van de V-Strom 1000. Al na een paar kilometer voel je je zo prettig rustig verbonden met de V-Strom dat je echt door de bochten gaat. Het fantastische voorwielgevoel is hiervoor verantwoordelijk. Terwijl de meeste grote reis-enduro's zijn getrimd voor maximale stabiliteit, is de V-Strom de koningin van handigheid zonder ooit onstabiel te lijken. Beter kan ik het niet omschrijven, maar het inleveren voelt zo licht aan dat je het gevoel hebt dat je in het zadel van een zware supermoto zit. Fantastisch. Dit maakt het nemen van bochten volledig natuurlijk. Of het nu gaat om lange, snelle bochten of krappe bergpassen, de V-Strom ademt pretentieloos en rustig de kronkelende strook asfalt in, waardoor het zelfvertrouwen van de rijder onmetelijk toeneemt. Dit ding is gewoon heel leuk. Ik heb het niet geprobeerd, maar blijkbaar kan de V-Strom 1000 worden verplaatst naar uitlaatlussen. En het is zeker niet omdat er niet genoeg hellingshoek is. Integendeel. 

Motor/versnellingsbak

Al haar zusje, die V-Strom 650, Ik prees hun motor. De grote zus gaat zelfs nog verder. De 1037 kubieke tweecilinder loopt werkelijk zijdezacht en produceert maximaal 101 pk en evenveel Newtonmeter koppel. Dat klinkt misschien niet bijzonder sportief, maar geloof me, het zijn zeer potente, spontane en gemotiveerde paarden. Gecombineerd met de perfecte gasrespons word je zo snel één met de V-Strom dat je al snel in de flow zit. Zelfs vanuit stilstand duwt de V-motor hard, maar overweldigt de rijder nooit. Voor de zekerheid heeft Suzuki de V-Strom een ​​tweetraps tractiecontrole gegeven (die tijdens het rijden gemakkelijk aan en uit te zetten is), maar die heb je eigenlijk niet nodig. Als je maar een klein beetje gevoel in je billen en rechterpols hebt, kun je de V-Strom naar eigen inzicht op het achterwiel trekken of bij het verlaten van de bocht een kleine glijbaan toestaan ​​- zo harmonieus kan een goed op elkaar afgestemd aandrijfpakket zijn. Het Suzuki Clutch Assist System (SCAS) biedt voldoende reserves (vergelijkbaar met een anti-hopping-koppeling), vooral bij het terugschakelen, om zelfs bij laat remmen de bochten gemakkelijk onder de knie te krijgen. Het gevoel voor de hydraulische koppeling op de hendel is overigens extra nauwkeurig. De transmissie zonder automatische versnelling laat zich – net als de motor – van zijn zijdezachte kant zien. De schakelwegen zijn helder, de afzonderlijke schakelstappen klikken duidelijk en merkbaar op hun plaats. Dat past zo wonderwel. De overbrengingsverhoudingen of tandwielaansluitingen passen goed bij de motor. Zelfs de toerenbegrenzer treedt niet te abrupt in werking, maar eerder zachtjes.  Behalve de topprestaties krijgt de motor van mij alle punten. En eerlijk is eerlijk: ik heb de hele toetsweek geen enkele prestatie gemist. 

Onderstel

Gelukkig deed Suzuki precies wat ik altijd al wilde met de V-Strom 1000: niet bezuinigen op de voorvering en een volledig verstelbare, schoon reagerende 43 mm USD-vork installeren. Het 19 inch voorwiel beweegt zo nauwkeurig en met veel feedback over het asfalt dat jij de koning van het bochteninkomen wordt. Als je hard remt, duikt de vork niet onder je vandaan, maar beweegt hij hydraulisch soepel over de hobbels en geeft precies de feedback die je nodig hebt om te herkennen of de voorbanden of het chassis hun limiet bereiken. Ik kan het niet anders zeggen, maar het voorwielgevoel is bijna supersportief. Er zijn dure naaktfietsen op de markt die sterk op prestatie zijn gericht en niet zo'n nauwkeurige voorwielgeleiding bieden. De Suzuki-jongens hebben echt topwerk geleverd. Helaas kan de schokdemper de vork niet helemaal bijhouden. Naast de voorspanning kan ook de rebound worden aangepast. Als je slecht aanvalt, pikt het voorwiel, maar de achterhand voelt merkbaar minder precies aan. Op zwaar golvend asfalt voel je de achterkant een beetje schommelen. Ik klaag nu echter op een hoog niveau, maar je moet eerlijk zijn: er is een merkbaar prestatieverschil tussen de vork en de schokdemper. De rijder weet altijd wat het 17 inch achterwiel doet, maar gekoppeld aan het comfortabele zadel blijft het laatste beetje feedback verborgen. Over het geheel genomen is het chassis zeer goed afgesteld en biedt het een breed scala aan toepassingen. Ook de stabiliteit bij hoge snelheden is goed.

Remmen

Dit is precies hoe het drukpunt van de voorwielrem zou moeten aanvoelen en niet anders. Zo hard als Krupp-staal, maar toch met voldoende feedback om geen reprimande van het Bosch ABS te krijgen. Geweldige bioscoop, precies mijn smaak. De radiale remklauwen bijten niet te hard of radicaal in de dubbele remschijven van 310 mm, maar zijn strak genoeg om de V-Strom precies af te remmen. Gekoppeld aan de fantastische voorwielprestaties is dit voor mij – op het gebied van conventionele chassis – de maatstaf in het grote endurosegment. Ook de achterwielrem met een remschijf van 260 mm is gemakkelijk te bedienen en is samen met de motorrem altijd voldoende om je in de stad snel tot stilstand te brengen. Interessant: het ABS is zeer sportief afgesteld. Als je heel hard voor anker gaat, hoor je de band even fluiten en trek je met de voorband een korte, zwarte lijn bij de ingang van de bocht. 

Opgemerkt

Hoe harmonieus is het totaalpakket van de V-Strom 1000. Je maakt een grote fout als je alleen individuele aspecten van de motorfiets vergelijkt met de concurrentie. Alleen als geheel bereikt de Suzuki zijn grootsheid. Prettig geluid, sobere cockpit, een beetje geel en een wat tamme vormgeving. Hun relatief lage prijs. 

Mislukt

De gele stoelhoes, totaal onpraktisch. Helaas alleen rubberen remslangen. Het zijn lelijke spiegels, maar ze bieden wel een mooi overzicht. Het kan zeker mooier. 

Testoordeel: Suzuki V-Strom 1000, bj p.bednar

Meer informatie over Suzuki V-Strom 1000

Met vriendelijke steun van  TOTAAL Oostenrijk

Meer actiefoto's van de testritten vind je op Instagram:  apex_moto_at

Of volg ons op Facebook:  Apex Moto