Trainen op de kartbaan – leren driften op een motorfiets

Trainen op de kartbaan – leren driften op een motorfiets

◄►

Ik geef toe, dat deed ik de avond ervoor Binnen trainen slecht geslapen. Ik was zenuwachtig en opgewonden. Het begon allemaal eenvoudig: Yamaha Motor Austria en de lokale ex-coureur Roland Resch hebben hun krachten gebundeld en journalisten uitgenodigd voor een piepend rendez-vous. Het hoogtepunt: de indoortrainingen van Roland bestaan ​​al een hele tijd, maar sinds dit jaar rijden de leerlingen op blauwe Yamaha kindercrossfietsen in plaats van gele Suzuki ijzers. Wat overblijft zijn de bijzondere Heidenau-banden en de Daytona Karthalle in Langenzersdorf met zijn gladde ondergrond. Sportieve motorrijders kennen de training, het heeft de reputatie om gecontroleerd over beide wielen te leren sliden (=driften). Persoonlijk kan ik prima overweg met een licht slippend achterwiel, maar een slippend voorwiel bezorgt mij angst en paniek. Dat verklaart mijn korte, zweterige avond voor de training. Eén ding eerst: de nervositeit was volkomen ongegrond. 

Geen moeite, eindeloos plezier

De Yamaha TT-R 125  Hij produceert slechts 10 pk en is niet bijzonder hoog of zwaar: het is gewoon een kindermotorfiets. Maar hij is in ieder geval voorzien van een elektrische starter, slimme remmen en ergonomie waarmee zelfs met banden van twee meter nog goed te rijden is. Roland legt de belangrijkste factoren uit om iets te leren en plezier te hebben: "Jongens, beweging is alles. We doen een extreme hang-off om een ​​soort zijwiel te hebben met de knie op de grond - voor een betere balans." Dit betekent: De heupen moeten beweeglijk zijn, het zitvlak bevindt zich grotendeels naast de zitting en je zit meer op je bovenbenen. Het bovenlichaam buigt naar beneden richting het stuur, de schouders blijven evenwijdig aan het stuur. Dit resulteert in een nette buiging in de heup – Roland noemt het Racing-V. De ellebogen lopen wijd uit – vergelijkbaar met motorcrossrijden. Hierdoor ben je actiever tijdens het rijden en kun je sneller reageren op het stuur. "Tip: Rijd alsjeblieft midden op de baan. Het gaat hier om de rijdynamiek en niet om de snelste rondetijd. Als je te dicht bij de barrière komt, kun je met je knie invoegen. En dat doet echt pijn", zegt Roland. 

Over, over, over

De eerste paar ronden zijn even wennen. De ondergrond is glad, maar de dunne endurobanden hebben toch meer grip dan verwacht. De 10 pk van de Yamaha-fietsen zijn absoluut voldoende op de smalle kartbaan. Ik heb een gebrek aan mobiliteit in mijn bovenlichaam, de planken vliegen angstaanjagend dicht langs mijn helm. Geen paniek, maar respect. Na ruim zeven ronden sleept de knie over het asfalt. Hierdoor krijg je zekerheid, neemt het zelfvertrouwen toe en begint de mobiliteit in je bovenlichaam. Na nog een paar ronden verschijnen de eerste glijbanen. Soms van achteren, soms van voren. Als je te snel de bocht in gaat, slipt het voorwiel een beetje, maar het ongelooflijk brede limietgebied van het Heidenau-rubber in combinatie met de gladde binnenoppervlakte zorgt voor vertrouwen. Ik lig niet op mijn neus, maar steun mezelf intuïtief op mijn knie en glijd heel, heel zachtjes door de helft van de bocht. Volgende hoekschop, zelfde spel. Volgende bocht, idem. Ik heb ruim tien minuten in het zadel gezeten en heb meer uitglijders meegemaakt dan in het hele afgelopen testseizoen. Maar: geen val, geen paniek, alleen een grote grijns onder je helm. Roland loog niet: de grens lijkt bijna oneindig. Met nog een paar ronden achter de rug, begin ik mijn lichaam te gebruiken in de glijfase. Plots kunnen pantoffels letterlijk gecontroleerd worden. Bijna naar eigen wens. “De motorfiets laat zien wat je moet doen”, zei Roland toen hij begon met trainen. Natuurlijk is de man een coureur, hij voelt alles in zijn kont. Maar hij had gelijk. De kleine fietsen en het vettige rubber laten je ultratransparant zien wat werkt en wat niet werkt. De grens is zo groot dat zelfs domme grove motorische fouten met de juiste lichaamsbeweging kunnen worden overwonnen. Aan het einde van de eerste bocht slipt bijna elke bocht. De grootste tweewielige bioscoop die ik ooit heb meegemaakt. Pauze. Tevredenheid. Heldenborst. Vertrouwen tot aan het plafond. Sorry, maar dat is gewoon geweldig!

Sportief en leuk

Na de tweede beurt kan ik niet anders dan verbaasd zijn. Nog nooit in mijn motorleven heb ik zoveel extreme rijdynamieksituaties meegemaakt. En ik bleef altijd in het zadel zitten. De staart breekt uit, het maakt mij niet uit. De voorkant schuift, ik geniet er zelfs van. Ik gooi de kleine Yamaha van de ene hoek naar de andere en voel me Marc Marquez. Net totdat Roland aan de buitenkant helemaal langs me heen rijdt en nonchalant over zijn schouder kijkt. Begrepen. Het talent en de capaciteiten van Roland zijn onbereikbaar voor een ambitieuze normale wielrenner zoals ik. Toch is er geen sprake van afgunst, alleen maar van respect. Uit de twee beurten bleek dat de drie uur durende indoortraining een echte sport is. Mijn knieën doen pijn, mijn collega's praten over pijnlijke polsen. Ik ben helemaal nat onder de leren onesie. Het maakt niet uit, de vreugde weegt zwaarder. Roland geeft de tweede scholing. Knielen in de zaal is geen kwestie van snelheid, maar puur van houding (zie video). Kijktechniek is belangrijk, evenals mobiliteit in de heupen en het bovenlichaam. Om dit te demonstreren, rijdt Roland twee motorfietslengten praktisch een cirkel op zijn knie, terwijl hij met één hand rijdt en naar ons kijkt. Nou ja, er moeten verschillen zijn. 

In de stroom 

Mijn derde bocht werd het keerpunt in mijn tweewielige passie. Ik rij ruim 40 minuten achter elkaar, ben helemaal in mijn flow en heb de buitenwereld compleet afgesloten. Ook al is het geluidsniveau in de hal hoog, ik kan mijn ademhaling horen, elke slip opmerken en me één voelen met de Yamaha onder me. Natuurlijk gebeuren er fouten: remmen, schakelaars, hoeklijnen. Maar het brede limietgebied is vriendelijk voor mij en geeft me van ronde tot ronde meer vertrouwen in plaats van blauwe plekken en crashes. Geruite vlag. Het is voorbij, ik ben totaal uitgeput maar ook dronken. Sterker nog, ik bleef valvrij en ervoer wat voelde als honderden glijbanen. Mijn verwachtingen werden in alle opzichten overtroffen. Roland legt in de slotbriefing uit dat vrijwel iedereen een bepaalde periode van gewenning aan de zaal nodig heeft. Dat geloof ik onmiddellijk. Het is een iets andere rit dan op de weg. Het enige verschil is dat je meer leert in de zaal dan in een jaar op de weg – of zelfs op het circuit, zoals Roland denkt. De drie uur durende training kost 300 euro. Upgrade je naar een blok van 3, dan betaal je 650 euro. Dat klinkt in eerste instantie veel, maar het wordt snel gerelativeerd omdat je de fietsen krijgt en niet hoeft te betalen voor eventuele schade door vallen. Je kunt dus echt drie uur lang zorgeloos je persoonlijke limiet testen. En als je toch uitglijdt, gebeurt er niet veel, zoals ik van collega's heb gemerkt.

Voorbereiding

Volledige beschermingsmiddelen zijn verplicht: motorlaarzen, rugbeschermer, idealiter een leren pak uit één stuk of tweedelig, evenals handschoenen en een helm. De drie uur op de kartbaan zijn fysiek erg zwaar. Ik zou aanraden om niet geheel onfit naar boven te klimmen, want al na 20 minuten voel je dat je hier goed beweegt. Bovendien haalt u meer uit uw training als u na slechts 40 minuten rijden uw conditie en concentratie niet verliest. Mijn tip 1: Kijk goed naar de houding van Roland als hij naar school gaat en naar de beschikbare video's. Ter vergelijking: mijn bovenlichaam was veel te stijf en onbeweeglijk. Roland daarentegen gooit de fiets met volledige fysieke inspanning van de ene bocht naar de andere. Dit ziet er niet alleen spectaculairder uit, het lijkt ook veiliger omdat het meer druk van de banden haalt en over grotere reserves beschikt. Tip 2: Zelfs als u denkt dat u met uw elleboog over de slipoppervlakte gaat slepen: Nee, er is zeker nog veel aan de hand. En in de hal kun je bij relatief lage snelheden precies deze limieten verkennen, testen en zelfs overschrijden, zonder dat je direct de hulpdiensten hoeft te bellen. 

Conclusie, door p.bednar

Video: Driften op twee wielen in een mum van tijd

Roland Resch in een interview over indoortraining

Meer informatie over Indoortraining door Roland Resch

Met vriendelijke steun van  TOTAAL Oostenrijk

Meer actiefoto's van de testritten vind je op Instagram:  apex_moto_at

Of volg ons op Facebook:  Apex Moto