Αρκετά πρακτικό: υποεκτιμημένος κίνδυνος κατά τις δοκιμές

Αρκετά πρακτικό: υποεκτιμημένος κίνδυνος κατά τις δοκιμές

Ενώ πολλοί έμποροι αυτοκινήτων περιμένουν ήδη με ανυπομονησία το τέλος του lockdown και ελπίζουν σε αύξηση των πωλήσεων το νέο έτος, θα θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε τον χρόνο - ελπίζουμε όσο το δυνατόν πιο σύντομο - πριν αρχίσει ξανά η φασαρία για να σας κάνουμε μια ερώτηση:Πώς προστατεύετε τα αυτοκίνητα που πουλάτε κατά τη διάρκεια των δοκιμών;

Εάν δεν έχετε αμέσως απάντηση σε αυτήν την ερώτηση - είτε πρόκειται για καινούργια είτε για μεταχειρισμένα αυτοκίνητα, για επαγγελματική ή ιδιωτική χρήση - το τρέχον αναγκαστικό διάλειμμα θα ήταν μια ευκαιρία να σκεφτείτε κάτι εδώ. Συνιστούμε ανεπιφύλακτα σε όποιον σκοπεύει να πουλήσει ένα αυτοκίνητο και επίσης να προσφέρει ένα test drive (στις περισσότερες περιπτώσεις ουσιαστικό μέρος της πώλησης) για να προστατευτεί (νόμιμα). Για το σκοπό αυτό, θα πρέπει να συναφθεί μια σύντομη συμφωνία με κάθε υποψήφιο αγοραστή που θέλει να κάνει ένα test drive, ώστε να αποφευχθούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι (νομικές) διαφωνίες.

Οι πιο σημαντικοί τομείς που πρέπει να καλύπτουν τέτοιες συμφωνίες είναι η τεκμηρίωση του χρόνου, του τόπου και του επιτρεπόμενου εύρους του test drive και, κυρίως, η αποσαφήνιση των θεμάτων ευθύνης. Για παράδειγμα, ο υποψήφιος αγοραστής πρέπει να ενημερωθεί πριν ξεκινήσει το test drive εάν δεν υπάρχει ολοκληρωμένη ασφάλιση για το αυτοκίνητο. Εάν ο πωλητής παραλείψει να παράσχει αυτές τις πληροφορίες ή δεν είναι σε θέση να παράσχει αποδεικτικά στοιχεία για αυτά, μπορεί να πρέπει να αναλάβει τον κίνδυνο ζημίας που προκλήθηκε από τον υποψήφιο αγοραστή λόγω αμέλειας.

Ωστόσο, αυτό που πρέπει επίσης να τεκμηριώνεται προσεκτικά είναι η ταυτότητα του υποψήφιου αγοραστή, ιδανικά με άλλο έγγραφο ταυτοποίησης εκτός από την άδεια οδήγησης. Μια πρόσφατη απόφαση του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου δείχνει τον κίνδυνο σε τέτοιες περιπτώσεις: ένας υποτιθέμενος υποψήφιος αγοραστής πούλησε το αυτοκίνητο που του είχαν εμπιστευτεί για δοκιμή σε έναν ανυποψίαστο αγοραστή παρουσιάζοντας πλαστά έγγραφα. Ο έμπορος αυτοκινήτων προσπάθησε στη συνέχεια να ανακτήσει το αυτοκίνητο από τον αγοραστή, αλλά απέτυχε επειδή ο αγοραστής απέκτησε την κυριότητα του αυτοκινήτου (καλή πίστη). Επιπλέον: Δεδομένου ότι ο αγοραστής αγόρασε ουσιαστικά το αυτοκίνητο, η ανταγωγή του κατά του αντιπροσώπου αυτοκινήτου για την έκδοση των αρχικών εγγράφων εγγραφής ήταν επιτυχής. Ο έμπορος αυτοκινήτων μπορούσε να διεκδικήσει μόνο αξιώσεις για αποζημίωση κατά του δόλιου υποψήφιου αγοραστή - υπό τον όρο ότι θα μπορούσε να βρεθεί και να έχει ρευστότητα.

Δεδομένου ότι οι αυστριακές κανονισμοί είναι αρκετά παρόμοιοι σε αυτό το πλαίσιο, μπορούμε μόνο να προτείνουμε να επιτρέπετε τα test drive μόνο μετά από προηγούμενη (νομική) προστασία.

Ο συγγραφέας: Ο Dominik Leiter είναι δικηγόρος και συνεργάτης στο Weisenheimer Legal στη Βιέννη